به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی “سیرجان خبر” مردم سیرجان همانند سایر مناطق ایران آیین های مختلفی در ایام نوروز دارند که با فرا رسیدن این ایام شور و شوق بیشتری برای احیاء سنت ها در بین مردم ایجاد می شود.

*اولین سنتی که در بین مردم ایران به طور مشترک رایج است خانه تکانی است در این ایام مردم سیرجان گرد و غبار را از خانه خود می زدایند،از دیگر رسوم های عید نوروز درست کردن سبزه و چیدن سفره هفت سین و بازدیدهای نوروزی است که در بین ایرانیان مرسوم است.

*از جمله سنت های سیرجانی ها در ایام نوروز پخت کماچ سهن بوده است که این شیرینی سنتی با استفاده از آرد گندم پخته می شود کماچ سهن به جز ایام نوروز در زمان دیگری پخته نمی شد و به جای سمنو در سفره هفت سین قرار داده می شد و همچنین شیرینی های دیگری همچون قطاب مسقطی باقلوا نیز در بین مردم مرسوم بوده است.

*یکی دیگر از آیین های نوروز شنبه گردی است طبق این رسوم مردم هر ساله با فرا رسیدن اولین شنبه سال جدید به دامان طبیعت رفته و به اشیای سیاه نیز نگاه نمی کردند بر طبق این رسم می بایست در روز شنبه اول سال از دید و بازدید اقوام پرهیز کرد.

*در برخی ازشهرستانها مانند سیرجان موقع تحویل سال مردم اقدام به رشته بری و پختن آش می کردند و باور داشتند که با این کار سر رشته زندگی تا آخرسال به دستشان خواهد بود در قدیم کسانی که با سواد بودند هنگام تحویل سال قرآن می خواندند و سکه ای به عنوان برکت به بقیه می دادند.

*سنت کاشت سبزه یا باغو از گذشته در میان مردم مرسوم بوده و چند هفته مانده به نوروز با کاشت گندم،حبوبات، و یا تخم ترتیزک روی کوزه های سفالی و بشقاب ها اقدام به کاشت سبزه نوروز می کردند و این سبزه را تا روز سیزدهم نوروز نگه داشته و پس از آن در روز سیزده بدر برای رفع بلا آن را به آب روان می سپردند.

*در شب چهارشنبه آخر سال در بیشتر خانواده‌های شهرها و روستاهای استان کرمان رسم بر این است که در یک خانه دور هم جمع می‌شوند و به شادی می‌پردازند، مجالس چهارشنبه سوری در استان کرمان همراه با آواز و پای کوبی و خوردن آجیل مخصوص چهارشنبه سوری که به مشکل گشا معروف است، ادامه پیدا می‌کند.

*مردم سیرجان روز سیزده نوروز را نحس می شمردند و برای رهایی از نحسی این روز به دامن طبیعت می رفتند و این روز را در خارج از شهر سپری می کردند و همچنین در این روز مردم به گره زدن سبزی اقدام می کردند و در حین گره زدن این شعر را می خواندند:“س‍ی‍زده‌ ب‍ه در ۱۴ ب‍ه‌ ت‍و ‌از ‌ای‍ن‌ ک‍ت‍و ب‍ه‌ ‌اون‌ ک‍ت‍و درد و ب‍لام‌ ت‍و‌ی‌ ک‍ت‍و”