از روزی که در نهر جانمان فرات سوز و علقمه عطش جاری ساخته اند،از شبی که در پیاله دلمان شربت گوارای ولایت ریخته اند،دلمان یک حسینیه پر شور است.
در حسینیه دلمان، مرغهای محبت سینه می زنند و اشکهای یتیم در خرابه چشم، بی قراری می کنند.
سینه ما تکیه ای قدیمی است، سیاهپوش با کتیبه های درد و داغ، که درب آن با کلید « یا حسین » باز می شود و زمین آن با اشک و مژگان، آب و جارو می شود.
ما دلهای شکسته خود را وقف اباعبدالله کرده ایم و اشک خود را نذر کربلا، و این « وقفنامه » به امضای حسین رسیده است.
صبحها وقتی سفره عزا گشوده می شود، دل روحمان گرسنه عاطفه و تشنه عشق می شود. ابتدا چند مشت «آب بیداری » به صورت جان می زنیم تا «خواب غفلت » را بشکنیم.
زیارتنامه را که می بینیم، چشممان آب می افتد و «السلام علیک » را که می شنویم، بوی خوش کربلا به مشام دل می رسد.
توده های بغض، در گلویمان متراکم می گردد و هوای دلمان ابری می شود و آسمان دیدگانمان بارانی!

به گزارش خیمه گاه “سیرجان خبر”، امروز در گوشه کنار شهرمان خیمه های عزا برپا شده اند. عزاخانه های با قدمت بیش از صد سال که هر کدام برای خود ماجراهایی دارند… و یادآور خاطراتی برای هرکدام از مردم این شهر هستند.

خانه حاج رشید یکی از این عزاخانه هاست.

در این روزها اگر به خانه حاج رشید بروید می بینید که چادر عزای این منزل  برافراشته شده و این خانه حال و هوای محرم پیدا کرده است.

در همین رابطه گفتگوی کوتاهی انجام داده ایم با نوه مرحوم حاج رشید تا در باره این بنا بیشتر بدانیم . از تاریخش گرفته تا بانی و سال احداث این عزاخانه در شهرمان.

مهری مؤید محسنی نوه مرحوم حاج رشید در گفت و گو با خبرنگار مذهبی “سیرجان خبر” اظهار داشت: این خانه و همچنین یخدان های دوقولو توسط سیدابراهیم رضوی؛ پدر بزرگ حاج رشید که در آن زمان بخشدار سیرجان بوده است، در سال ۱۲۷۲ هجری قمری یعنی حدود ۱۶۰ سال پیش ساخته شد و بعد از ۵ سال این خانه وقف اولاد شد،عزاخانه ای با ۱۶۰سال قدمت  یعنی هرکدام از فرزندان که صاحب خانه نیستند می توانند در این خانه زندگی کنند، اما این بنا برای عزاداری استفاده می شود.

 نویسنده کتب گویش و فرهنگ عامیانه مردم سیرجان  در مورد معروف شدن این خانه به خانه حاج رشید گفت: چون حاج رشید تولیت این خانه را برعهده داشت و در زمان وی به وسعت این موقوفه اضافه شد این خانه به «خانه حاج رشید» معروف شد و متاسفانه دیگر نامی از متولی اصلی و سازنده این بنا یعنی «سید ابراهیم رضوی» پدربزگ حاج رشید برده نمی شود.

این نویستده برجسته سیرجانی در مورد مراسماتی که در این عزاخانه برگزار می شود توضیح داد: هر سال قبل از محرم خیمه عزا توسط خیل عزیم جوانان در این خانه برپا شده و مجلس عزای سیداشهدا(ع) از روز اول تا سیزدهم محرم برپا می گردد، در گذشته از روز پنجم محرم  این خانه بصورت ویژه پذیرای گروه ها و طیف های مختلف مردم بوده است، مثلا در یک روز پذیرای روحانیون یا کشاورزان و… بوده که در سال های اخیر به دلیل استقبال و حضور پرشور مردم در این مکان دیگر امکان پدیرایی به این شکل وجود ندارد، جمعیت عزاداران مخصوصا در روزهای تاسوعا و عاشورا به حدی می رسد که دیگر جایی برای نشستن باقی نمی ماند به طوری که در این دو روز به ۲۵۰۰ نفر غذا توزیع می شود. هزینه پذیرایی از عزداران امام حسین(ع) از سایر موقوفات تأمین می شود و حتی اگر در یک سال درآمدی از موقوفات حاصل نشود هزینه توسط متولیان تأمین می شود، متولیان این امر طبق وصیت واقف باید یکی از فرزندان ذکور خانواده که اصلح تر و اقرب تر است باشد، وهم اکنون سیدعلی رضوی فرزند سیدجمال از نوه های حاج رشید عهده دار این مسئولیت  است.

 محقق و پژهشگر سیرجان در مورد اعتقاد مردم به این مکان گفت: مردم اعتقاد خاصی به این مکان دارند بطوری که در تمام طول سال در شب های جمعه مردم به اینجا می آیند و در تنورهای این خانه شمع روشن می کنند و از خاکستر تنور و اجاق ها برای تبرک برمی دارند.

وی در پایان در مورد چاهی که در آشپزخانه این بنا وجود داشت و مردم اعتقاد خاصی به این چاه داشتند گفت: همانطور که می دانید در آشپزخانه این بنا چاهی بود که از آب این چاه برای شست وشو استفاده می شد و مردم هم به دلیل اعتقاد خاصی که دارند به اینجا می آمدند و عریضه صاحب الزمان (عج) به این چاه می انداختند، که متأسفانه در سالهای قبل این امر تبدیل به مکانی برای سودجویان شده بود و افرادی با فروختن عریضه، شمع، گلاب و… از این موضوع سوء استفاده می کردند، که برای جلوگیری از رواج خرافه و موهومات، متولیان امر با هماهنگی امام جمعه وقت(حاج آقا علماء)، سازمان تبلیغات و ادراه اوقاف این چاه را پلمپ کردند. الان حدود ۱۴سال است که این چاه بسته شده ولی با این وجود هنوز بسیاری از مردم در مقابل این چاه نماز امام زمان(عج) می خوانند.

گفت و گو: محمد امین شاهبداغی