با وجود تهدیدات گسترده غرب علیه سوریه و احتمال واکنش انتقام جویانه سوریه برای حمله موشکی به سرزمین‌های اشغالی؛ صهیونیست‌ها از ضعف سامانه موشکی خود وحشت دارند.

به گزارش“سیرجان خبر”به نقل از تسنیم،ناتوانی سامانه دفاع ضد موشکی رژیم صهیونیستی موسوم به گنبد آهنین در ممانعت از اصابت موشک‌های گراد در منطقه شافی زیون و گیشر هزیف در هفته گذشته نشان داد که این سامانه موشکی محدودیت‌ها  نواقصی دارد، این ناکارآمدی بار دیگر علامت‌های سوالی از موفقیت اسرائیل در این مرحله را بعد از تجاوز به غزه ایجاد کرده است.

بعد از این عملیات در گزارشی مشخص شد که سامانه گنبد آهنین موفق به ردیابی ۹۰ درصد از موشک‌های شلیک شده به سمت سرزمین‌های اشغالی از سوی حماس شد، این در حالی است که این آمار از سوی نیروهای امنیتی اسرائیل تایید نشد و هیچ فیلم و عکسی نیز از ردیابی این موشک‌ها یا بقایای منهدم شده این موشک‌ها را منتشر نکرد. ارتش اسرائیل در همین راستا در گزارشی مدعی شد که تنها ۵۸ موشک فلسطینی از سامانه گنبد آهنین عبور کرده و در مناطق مسکونی سرزمین‌های اشغالی منفجر شده است.

با این وجود فرماندهی منطقه جنوبی پلیس اسرائیل اعلام کرد که ۱۰۹ موشک تنها در مناطق مسکونی فرود آمده و به این ترتیب قطعا موشک های دیگری نیز در مناطق خالی از سکنه به زمین اصابت کرده است؛ این دست کم دو برابر عددی است که ارتش اسرائیل به عنوان آمار ارائه کرده است.

ارتش اسرائیل در این راستا سعی کرد این تناقض را به نوعی توجیه کند، در این راستا سخنگوی ارتش مدعی شد که ردگیری موفق به معنای از بین بردن خطر احتمالی موشک‌هاست، سناریوهای مختلفی نیز برای این منظور وجود دارد که از منحرف کردن مسیر موشک تا منهدم کردن آن را شامل می‌شود.

البته دریافت این نکته که موشک‌ها به چه نحوی و چگونه منحرف می‌شوند، مشکل است. مثلا ممکن است موشکی قرار باشد در تل‌آویو فرود آید، اما با انحراف مسیر در جفعتایم منفجر شود، البته مشکل است که بتوانیم این اقدام را رهگیری موفق این موشک قلمداد کنیم.

هاآرتص با اشاره به شکست این سامانه دفاع موشکی در حادثه شمال نوشت که در این حادثه ۴ موشک به سمت اسرائیل شلیک شد و تنها یکی از آنها رهگیری شد، به این ترتیب در بهترین حالت‌ها نسبت موفقیت این سامانه موشکی ۲۵ درصد است و تلاش برای سرپوش گذاشتن بر گزارش اول می‌تواند به این شکل باشد که سه موشک در مناطق خالی از سکنه فرود آمده است.

بعد از این گزارش اعلام شد که موشک‌هایی که به شافی زیون و گیشر هزیف فرود آمده است؛ موشک های گراد نبودند؛ بلکه ترکش‌هایی از موشک های گنبد آهنین بودند که در مأموریت خود شکست خوردند.
شکی نیست که ارتش اسرائیل برای این شکست نیز بهانه‌هایی خواهد تراشید، مثلا خواهد گفت که موقعیت سامانه‌ها نادرست بود یا اختلال تکنولوژیکی ایجاد شد و امثال این بهانه ها، البته تفسیرات مشابهی نیز وجود دارد که بعد از شکست این سامانه در رهگیری موشک‌های پرتاب شده به سمت ایلات نیز از این بهانه ها استفاده شد.

شکست‌های سامانه دفاع موشکی اسرائیل در مقابله با این چهار موشک در الجلیل یا یک موشک ایلات هنگامی بحرانی‌تر خواهد بود که این سامانه مجبوراست با بارانی از دهها موشک شلیک شده به سمت سرزمین‌های اشغالی بخواهد مقابله کند، در این حالت نیز این سامانه از رهگیری عاجز خواهد بود، به عنوان مثال در حمله اسرائیل به غزه در سال اخیر هنگامی که ۱۶ راکت به سمت بئر السبع شلیک شد، این اتفاق روی داد.

البته نباید محدودیت‌های این سامانه در رهگیری موشک‌های کوتاه برد را فراموش کرد؛ به همین علت است که با پرواز کوتاه موشک‌هایی که از غزه شلیک شده بود، این سامانه موفق به رهگیری آنها نشد. همین عامل باعث شده تا اسرائیل میلیاردها دلار برای تحکیم ساختمان‌های اراضی اشغالی تا عمق ۷ کیلومتری مرزهای نوار غزه هزینه کرده است. همین محدودیت در مورد موشک‌هایی که از لبنان به سمت اسرائیل شلیک می‌شود نیز وجود خواهد داشت.