دوران ریاستجمهوری ابوالحسن بنیصدر، که به دلیل عدم کفایت سیاسی وی پایان یافت ورق تازهای برای نظام جمهوری اسلامی ایران رقم زد؛ به دنبال آن “علی رجایی” دومین رئیس دولت نظام جمهوری اسلامی در تاریخ دوم مرداد ماه ۱۳۶۰ ریاست کشور را بر عهده گرفت… دوران ریاستجمهوری ابوالحسن بنیصدر، که به دلیل عدم کفایت سیاسی […]
با به شهادت رسیدن شهید رجایی شورای موقت ریاست جمهوری بار دیگر دفتر را به عهده گرفت و تا روز جمعه ۱۷ مهرماه سال ۱۳۶۰ که “حضرت آیتالله خامنهای” برای ریاست جمهوری انتخاب شد، دفتر را به دست داشت.
محمدعلی رجایی در ۲۵ خرداد ۱۳۱۲ در قزوین متولد شد. پدرش عبدالصمد نام داشت و از کسبه و بازرگانان قدیم قزوین و تهران بود. وی تحصیلات ابتدایی را در قزوین به پایان رساند و در سن ۱۳ سالگی به تهران رفت و از روی خودساختگی، که در شخصیت والای وی بود به کار و فروشندگی (که در آن دوران بسیار مرسوم بود)، در جنوب شهر مشغول به کار شد.
رجایی در ۱۷ سالگی به آموزشگاه گروهبانی نیرویهوایی رفت و همزمان با تحصیل با احزاب و گروههای سیاسی مخالف شاه مخلوع ایران (همچون فداییان اسلام) آشنا شد، در جلسات “آیتالله سید محمود طالقانی” شرکت میکرد و از طرفداران طالقانی بود و ضمن حضور در ارتش، مخفیانه با فداییان اسلام فعالیت میکرد.
رجایی پس از ماجراهایی از ارتش بیرون آمد و یک سال در شهرستان بیجار به معلمی پرداخت و سپس در سال ۱۳۳۵ برای ادامه تحصیل به دانشسرای عالی رفت و در ۱۳۳۸ از آنجا فارغالتحصیل شد؛ وی همچنین با انجمنهای اسلامی دانشجویان نیز همکاری داشت.
شهید رجایی در سال ۱۳۳۸ پس از اتمام تحصیل در دوره کارشناسی ارشد آمار به قزوین بازگشت و با عضویت در نهضت آزادی ایران به فعالیتهای سیاسی خود ادامه داد و در جریان فعالیتهای سیاسی و پخش اعلامیه دستگیر شد و ۵۰ روز را در زندان گذراند.؛ وی پس آزادى از زندان با “شهید باهنر” به سازماندهى مجدد هیئتهای موتلفه اسلامی پرداخت.
رجایی همگام با فعالیتهاى سیاسى به خدمات فرهنگى از جمله تدریس در مدارس “کمال و رفاه”، همکارى با بنیاد رفاه و تعاون اسلامى با همکارى شهید “آیت الله دکتر بهشتى” و “شهید دکتر باهنر” و “آیتالله هاشمى رفسنجانى” نیز مشغول بود.
در سال ۱۳۵۳ رژیم دیکتاتوری سابق، وی را دستگیر و چهار سال در زندان با شدیدترین شکنجههای ساواک گذراند؛ قراردادن او در قفس طوطی و کشیدن ناخنهای پا تنها بخش کوچکی از زندگی رجایی بهعنوان با سابقهترین زندانی سیاسی زمان خود است.
رجایى در سال 1357 با اوجگیرى انقلاب اسلامى همراه دیگر زندانیان سیاسى آزاد شد و بلافاصله وارد مبارزات سیاسى و فرهنگى شد و به اتفاق عدهاى از همکارانش براى بسیج و سازماندهى مبارزات مخفى معلمان مسلمان تلاش کرد و موفق به ایجاد انجمن اسلامى معلمان شد.
*اعضای کابینه دولت شهید رجایی
وزارت آموزش و پرورش: محمدجواد باهنر،157 رای موافق
وزارت ارشاد اسلامی: عباس دوزدوزانی،169 رای موافق
وزارت اقتصاد و دارایی:حسین نمازی، 150 رای موافق
وزارت امور خارجه: میر حسین موسوی، 126 رای موافق
وزارت بارگانی: حسین کاظمپور اردبیلی، 114 رای موافق
وزارت بهداری: هادی منافی، 169 رای موافق
وزارت پست و تلگراف و تلفن: محمد قندی، 169 رای موافق
وزارت دادگستری: سید محمد اصغری،134 رای موافق
وزارت دادگستری: ابراهیم احدی،129 رای موافق
وزارت دفاع: جواد فکوری،169 رای موافق
وزارت صنایع و معادن: محمدرضا نعمتزاده، 169 رای موافق
وزارت فرهنگ و آموزش عالی: حسن عارفی،169 رای موافق
وزارت کار و امور اجتماعی: محمد میر محمد صادقی، 156 رای موافق
وزارت کشاورزی: محمد سلامتی، 169 رای موافق
وزارت کشور: محمدرضا مهدوی کنی، 169 رای موافق
وزارت مسکن و شهرسازی: محمدشهاب گنابادی، 169 رای موافق
مشاور در امور اجرایی: بهزاد نبوی، 169 رای موافق
مشاور و سرپرست سازمان بهزیستی: محمد علی فیاضبخش، 169 رای موافق
مشاور و سرپرست سازمان برنامه و بودجه: موسی حبیب اللهی، 162 رای موافق
وزارت نفت: جواد تندگویان، 155 رای موافق
وزارت نیرو: حسن عباسپور، 169 رای موافق
وزارت راه و ترابری: موسی کلانتری، 169 رای موافق
مشاور و سرپرست شرکت ملی فولاد: محمد احمد زاده، 169 رای موافق