به گزارش “سیرجان خبر”، سال ۸۴ که احمدی نژاد از صندلی شهرداری تهران به کرسی ریاست جهموری تکیه زد شهباز حسن پور شهردار سیرجان بود، او خیلی زود متوجه شد که از هر کس بپرسد چرا احمدی نژاد که تا چندی پیش فرد چندان مطرحی نبود با وجود رقیب شناخته شده اش به ریاست جمهوری برگزیده شد این پاسخ را خواهید شنید که او در شهرداری تهران خوب کار کرده و شهرداری دلسوز مخلص و فعال بوده است. سال ۸۶ از هر سیرجانی سوال می شد چرا به حسن پور رای دادید پاسخ این بود که عملکرد حسن پور در شهرداری خوب بود و این بود که کم کم شهرداری ها تبدیل به عرصه و نمایشگاهی شدند که شیفتگان خدمت بیشتر بتوانند توانمندی، کارایی و مدیریت دلسوزانه خود را به نمایش عموم بگذارند و از این سکو به جایگاه های مدیریتی بالاتر ارتقا یابند. در انتخابات اخیر نیز شاهد بودیم که قالیباف توانست با مساعدت آراء مردم تهران با وجود تعدد و تکثر کاندیداهای اصولگرا تا یک قدمی کرسی ریاست جمهوری نزدیک شود.
در کنار این مزایای مطرح شده باید به این نکته نیز اذعان نمود که در یک شهر این شهرداری است که با وجود تمام اعتبارات چشمگیر و امکانات فراوان با وسعت عمل و فعالیت های متنوع و گوناگون در عرصه های کاری و نیروی انسانی فراوان و بسیاری از امتیازات انحصاری دیگر دارای قدرت اجرایی و قابلیت مانور و توان تاثیر گذاری بسیار زیادی است، پس با همه این تفاسیر مهم و حساس بودن پست شهرداری امری واضح و بدیهی است، حالا این شهردار محترم را چه کسی انتخاب می کند؟ طبق قانون انتخاب شهردار از وظایف شورای شهر است.
بر میگردیم به شورای شهر و شهردار خودمان که موضوع اصلی این مقاله بود شورای اسلامی شهر سیرجان باید فردی را برای این پست حساس انتخاب کند این شورا باید آنقدر نیرومند باشد که بتواند از یک سو در مقابل رایزنی ها و مشورت دادن ها و توصیه گروههای مختلف فرهنگی اجتماعی و سفارش به جبهه ها و جناح های سیاسی و سایر اشخاص حقیقی و حقوقی با در نظر گرفتن مصالح و منافع شهر و شهروندان مستقل عمل کند و از سوی دیگر دارای قدرت نفوذ و چانه زنی با مقامات بالا دستی برای تایید صلاحیت شهردار منتخب باشند، برای اینکه بدانیم آیا شورای اسلامی شهر سیرجان این توان را دارد باید به قبل از انتخابات شورا برگردیم قبلا که شهرداران از طرف دولت منصوب می شدند طرفداران دموکراسی بانگ برآوردند که چرا نباید شهروندان شهردار را انتخاب کنند، این مهم در قانون آورده شده و شوراها با انتخاب مردم و با اختیارات قانونی رسمیت پیدا کردند تا به نمایندگی از شهروندان شهردار را انتخاب و برامور شهرداری نظارت کنند، انتخاب و نظارتی که شورای چهارم شهر سیرجان از انجام آن ناتوان بوده است و از دلایل ناتوانی و ضعف شورای چهارم که کم و بیش دامن گیر اغلب شوراهای کشور می باشد و همین ضعف و ناتوانی و ناکارآمدی باعث طرح کاهش اختیارات شوراها در مجلس شده این است که هنوز بسیاری از ما در زمینه درک مسائل اجتماعی، تحلیل سیاسی و فرهنگ بالای شهروندی و استفاده بهینه از ظرفیت دموکراسی دچار ضعف و نقصان هستیم، که رأی دادن های مصلحتی یا احساسی و رأی دادن های تحت تاثیر وعده ای غیر عملی یا متأثر از باندبازی ها و جناح بندی ها از نشانه های آن است، از سوی دیگر اغلب کاندیداهای شورا بدون پشتوانه دانش و تخصص و کارآمدی خود که بواسطه پشتوانه و حتی حمایت و هدایت این جناح و آن جناح به میدان آمدند و به جای خیر و صلاح شهر و شهروندان وامدار این وآنند، لذا انتخاب شهردار هم باید به صلاح موکلان خوشایند باشد، یک دلیل دیگر این مدعا این است که در سالهای اخیر در مقاطع دو ماهه تا حدود یکساله افراد به عنوان سرپرست، شهرداری را بدون هیچ گونه تنش و مشکلی اداره می کردند، اما همین که فردی عنوان شهردار را می گرفت یا می خواست بگیرد هزار نکته باریکتر ز مو پیدا می شد، براستی آیا این شورا می تواند آنقدر نیرومند و توانا باشد که در انتخاب شهردار اولا خیر و مصلحت شهر و شهروندان را اولویت خود بداند و دوما در رایزنی و مشورت با گروه های مختلف سیاسی اجتماعی و فرهنگی شهر و در مقابل توصیه و سفارش های احتمالی سربلند بیرون بیاید و سوما در راستای تایید صلاحیت یا در مقابل رد صلاحیت شهردار منتخب دارای نفوذ کافی و قدرت چانه زنی و توان تحلیل دلایل باشد.
با توجه به مواردی که از ابتدا تا انتها بیان کردیم و همچنین مسائل اخیر شهرداری و شورای شهر می توان گفت: چهارمین شورای اسلامی شهر سیرجان مهر مردودی را در کارنامه خود می بیند و نتیجه آن هم حداقل یکسال عقب افتادگی و درجا زدن شهر و شهروندان است، شهر سیرجان با این همه ظرفیت ها و اعتبارات هنوز فاقد پایانه مسافربری است و از داشتن یک ورزشگاه آبرومند بی بهره است، آسفالت خیابان هایش مثال زدنی است و فضای سبزش در دست فراموشی است و اکثر کوچه هایش خاکی است و هزار و یک مشکل دیگر.
تمام این مسائل پیش آمده از یک سو نتیجه رأی اشتباه ما شهروندان است و از سوی دیگر متوجه افراد، گروه ها و باندهایی است که بدون توجه به منفعت و مصلحت مردم، شهرداری را به میدانی برای گروکشی یا یارکشی و رویارویی و قدرت طلبی خود کرده اند.
امیدواریم در انتخابات بعدی شورا مردم نعیم سیرجان از میان یکصد کاندیدا یازده نفر از بهترین ها را انتخاب کنند و شورا هم بدون هیچ ملاحضه ای جز صلاح شهر و شروندان بهترین گزینه را به عنوان شهردار انتخاب کند.

یادداشت/ محمدحسن زینلی: فعال فرهنگی