به گزارش خبرنگار سرویس اجتماعی “سیرجان خبر”کودکان کار به کودکان کارگری گفته می شود که به صورت مداوم و پایدار به خدمت گرفته می شوند که این امر آن ها را در بیشتر اوقات از رفتن به مدرسه و تجربه دوران کودکی بی بهره می سازد و سلامت روحی و جسمی آنها را تهدید می کند.

نداشتن سرپرست مناسب،نداشتن سرپناهی برای در امان ماندن از گزند سرما و گرمی تابستان،نداشتن وضع مالی مناسب از جمله مشکلاتی است که کودکان حاضرند هر کاری انجام بدهند تا بخشی از مشکلاتشان رفع شود.
کودکان مظلوم و بی پناه که بدون اینکه هیچ ظلمی انجام دهند تن به کارگری و کار کردن داده و حاضرند هر حرفی رو تحمل کنند تا به پول اندکی دست یابند.

کودکانی که وقتی می بینند یکی از هم سن و سالانشان در کنار پدر و مادرشان با شادی زندگی میکنند چقدر حسرت آن لحظه رو میخورند.

اکثر ما زمانی که با کودکان کار و خیابانی در شهر روبه رو می شویم، حسی دوگانه ای نسبت به آنها داریم، از یک سو دلمان نمی خواهد دستی که به سمت مان دراز کردند را خالی برگردانیم و از طرفی هم می دانیم کمک ما موجب رونق این اتفاق نامطلوب اجتماعی و تشویق افراد برای روی آوردن به آن می شود و در واقع کمک های بی هدف در کوچه و خیابان، اغلب موجب توسعه چرخه کار کودکان کار می شود.

در خیابان های شهر ما دختران و پسران کوچکی هستند که هیچ کس جز خودشان گذشته ی تلخشان را نمی داند، آری این کودک کار است که با دستان کوچکش مخارج زندگی بزرگی را می دهد.

اسمش فرزانه است و ۱۲ سال سن دارد و از تحصیل جامانده است و دلیلش را تامین مخارج خانواده بیان می کند و چون در خانواده فقیری زندگی می کند و پول کافی برای ادامه تحصیل ندارد.

بچه سوم خانواده است و در یک خانواده ۵ نفره زندگی می کند و پدرش به علت کهولت سن توان کار کردن ندارد و برادر بزرگ تر خانواده نیز کارگری می کند تا از پس مخارج زندگی بر بیایند.

دوست دارد همانند همسن و سال هایش درس بخواند و به مدرسه برود و از آرزوهای کودکی که از آن دور مانده است و نمی خواهد که مردم به او به چشم یک کودک کار نگاه کنند.

کودک کار خواهشی نیز از مردم داشت که اگر چیزی نمی خرند یا وقتی شیشه را پاک می کند به او بد دهنی نکنند و دارد آزادانه کار میکند حتی اگه فقیر باشد.

گزارش:مهساالسادات رضوی زاده