به گزارش سرویس فرهنگی “سیرجان خبر”، باتلاق نمک (کفه نمک) سیرجان در شب‌های مهتابی شاهد حضور گسترده مردم برای پیاده روی در کویر است، منظره زیبای این منطقه به دشتی مملو از برف می‌ماند که بلورهای نمک با درخش‌ خود در نور مهتاب زیبایی وصف نشدنی ایجاد می‌کند.

البته باتلاق نمک سیرجان هم اکنون به صورت انبار عظیمی از نمک محلول در آمده که سرتا سر حوضه دشت سیرجان رابه طور غیرمستقیم چه در حالتی که دریاچه نمک پر آب باشد و چه در حالت خشک وکویری انباشته از نمک را تحت تاثیرخود در آورده است. باتلاق نمک هم اکنون درحال خشک شدن است هر چند که در مواقع بارانی ممکن است پر آب باشد. سطح باتلاق نمک به صورت نواری شمال غربی، غرب تا جنوب غربی دشت سیرجان را در بر میگیرد و دنباله آن به صورت منقطع و ضعیف تا دشت شهر بابک ادامه دارد.

کاروانسرای ابراهیم در شهر سیرجان و در کنار بازار قدیمی و اصلی شهر واقع است. کاروانسرای فوق ار کاروانسراهای شاه عباسی می‌باشد که در دوره‌های بعدی یک مرحله مرمت شده است. این بنا غیر از ورودی‌ها که دو طبقه هستند بقیه آن یک طبقه بوده و دارای یک حیاط مرکزی و حجره هایی اطراف آن می‌باشد که حجره‌ها با واسطه یک فضای رواقی به حیاط متصل می‌شوند. کاروانسرا دو ورودی دارد که یکی به بازار و دیگری به کوچه پشت کاروانسرا باز می‌شوند و در روبروی هم قرار دارند که ورودی کوچه دارای دو برج منحنی شکل است. این ورودی بیشتر برای ورود و خروج چهارپایان بکار میرفته است. ورودی بازار دارای تناسبات انسانی و هشتی با ارتفاعی در حدود دو طبقه است. حیاط دارای فضای سبز و آبنما می‌باشد. ساختمان از خشت خام در پایه‌ها و آجر در نما بنا شده است. حجره‌های این کاروانسرا اکثراً متروک شده اند ولی بعضی از آنها کاربری خود را حفظ کرده اند و بعضی دیگر به‌عنوان انبار کاربرد دارند. این کاروانسرا تزئین خاصی ندارد و فقط در نمای رواق‌ها آجرکاری ساده‌ای به چشم می‌خورد.

مالکیت بنای فوق وقفی و نیم دیگر خصوصی است. اقدامات مرمتی به علت تعدد مالکیت در آن انجام نشده است.

کاروانسرای پاریز در جبهه غربی بخش پاریز از توابع شهرستان سیرجان قرار دارد. این کاروانسرا از جمله هفت کاروانسرای ایجاد شده توسط مرحوم آقاسیدهدایت سیرجانی کرمانی است که به روزگار قاجار در این بخش ایجاد شده‌است. این بنا از جمله کاروانسراهای برون شهری مسیر سیرجان-رفسنجان است که با پلان چهارضلعی ایجاد شده‌است و دارای قسمت‌های مختلف ازجمله سردر ورودی، اتاق‌های استراحت نگهبانان، غرفه‌ها، ایوان‌ها، اصطبل‌ها و بخش شاه‌نشین می‌باشد.

این بنا دارای مالک خصوصی است که مدارک آن پس از طرح در جلسه شورای ثبت منطقه‌ای حوزه جنوب شرق جهت طی مراحل قانونی و ثبت نهایی به سازمان میراث فرهنگی کشور ارسال شده‌است.