“سیرجان خبر” لا تقولوا: هذا رمضان ولا ذهب رمضان ولا جاء رمضان فإن رمضان اسم من أسماء الله عزوجل لا یجیئ ولا یذهب وإنما یجیئ ویذهب الزائل ولکن قولوا: شهر رمضان، فإن الشهر مضاف إلى الاسم والاسم اسم الله عز ذکره وهو الشهر الذی أنزل فیه القرآن جعله مثلا وعیدا

این روایت از امام باقر(ع) نقل شده که فرمود: نگویید رمضان آمد و یا رمضان رفت زیرا رمضان اسم خداست و خداوند همیشه هست. بلکه بگویید: ماه رمضان آمد و ماه رمضان رفت.

رمضان تنها ماهی است که خدا از آن در قرآن نام برده است. «شَهْرُ رَمَضانَ الَّذی أُنْزِلَ فیهِ الْقُرْآنُ هُدًی لِلنّاسِ وَ بَیِّناتٍ مِنَ الْهُدی وَ الْفُرْقانِ؛ ماه رمضان، ماهی است که قرآن در آن نازل شده؛ همان قرآنی که هدایت کننده مردم و دارای دلایل روشن هدایت و معیارهای سنجش حق و باطل است.

در روایت دیگری از امام صادق(ع) نقل شده که فرمود:تورات در روز ششم ماه رمضان انجیل در روز دوازدهم ماه رمضان و زبور در هجدهم ماه رمضان و قرآن در شب قدر از این ماه بر بندگان نازل شد.تامل در ابن گونه روایات،خبر از پیوند خاص ماه مبارک رمضان با نزول رحمت الهی یعنی کتاب هدایت و سعادت بشر در میان همه امت ها و روشنگر این است که ماه رمضان گنجینه اسرار بی منتهای خداست.

ماه رمضان،ماه گشایش درهای آسمان بر زمینیان و ماه نزدیک شدن ملک زمین به ملکوت اعلی است پس به راحتی می توان دریافت که ماه رمضان ماه پیوند دل با صاحب دل و ماه پیوند با محرم اسرار است.

رمضان ماه پیشکش دادن دل و محرم راز شدن است و محرم راز نتوان شد،جز با شنیدن و سکوت،پس باید دهان جان بست و با تمام جان شنید و روزه چیزی جز مهر سکوت بر همه اعضا و جوارح و جوانح زدن و قفل جان را گشودن نیست.

و چه زیبا توصیف فرموده صاحب دل و سخن،امام صادق(ع): إِنَّ الصِّیَامَ لَیْسَ مِنَ الطَّعَامِ وَ الشَّرَابِ وَحْدَهُ … فَإِذَا صُمْتُمْ فَاحْفَظُوا أَلْسِنَتَکُمْ وَ غُضُّوا أَبْصَارَکُمْ وَ لَا تَنَازَعُوا وَ لَا تَحَاسَدُوا: روزه، تنها خودداری از خوارکی و آشامیدنی نیست؛پس زمانی که روزه گرفتید زبان­ هایتان را حفظ کنید و چشم هایتان را به زیر اندازید و با یکدیگر نزاع نکنید و به یکدیگر حسد نورزید.

دوری از حسادت و منازعه با دیگران در کنار حفظ زبان و چشم از محرمات الهی از ارکان روزه معرفی شده که بیانگر تاثیر امور بر جان انسان است و نادیده گرفتن هر کدام،در واقع زدن قفلی گران بر لوح انسان می تواند باشد.

آن مهربان ترین مهربانان،بین انسان و سوختن جان او با آتشی که خود انسان می افروزد،حائلی به نام روزه قرار داده است که زبان و گوش و چشم و سایر اعضای او را بپوشاند و خواسته که این حائل و پوشش محفوظ بماند.

خداوند ماه رمضان را ماه روزه داری نامیده است و روزه را سپر جان انسان در برابر آتش سوزان،این آتش را شیطان درون به نیرنگ ابلیس بیرون بر می افزود.

پیامبر رحمت و فیض حق، حضرت محمد(ص) راه دور کردن شیطان را روزه معرفی نموده است،پس روزه کلید گشایش در لطف الهی و یکس از پنج پایه اسلام و تسلیم در برابر حق است{پایه های نماز،زکات،حج،ولایت} پیامبر(ص) در سفر معراج که به حق می توان آن را سفر “کشف حقایق هستی” نامید،پروردگار هستی رسول معظمش را با خطاب زیبای یا احمد با یک حقیقت آشنا کرد و آن اینکه رکن اصلی عبودیت و پرستش معبود حق روزه است و در پاسخ به سوال آن وجود گرامی پیامبر(ص) از آثار روزه فرمود:روزه سبب حکمت در انسان می شود و حکمت،معرفت و شناخت را به دنبال دارد و معرفت،یقین را ایجاد می کند و وقتی بنده یقین پیدا کرد به مرحله رضایت و آرامش نسبت به معبود خود می رود و دیگر خوشی ها و نا خوشی های زندگی برایش تفاوت ندارد و در قسمت دیگر از این گفت و گو آمده است که عبارتی محبوب تر از روزه وجود ندارد،پس کسی که روزه بگیرد ولی زبانش را حفظ نکند،مانند کسی است که به نماز است ولی قرائت نداشته باشد که در نتیجه آن فرد اجر روزه را دارد بدون اینکه اجر عبادت کننده را دریافت کند.

این سخنان گهربار می تواند گشایش قفل روح و جان ما باشدبه شرطی که با تمام وجود خواهان جدایی خود از بند اسارت اسارت باشیم و ماه رمضان علاوه بر اینکه زیباترین فرصت برای برقراری ارتباط با یگانه مهربان است،مناسب ترین زمان برای گسستن زنجیرهای متعددی است که خود بر دست و پا و قلب خود زده ایم.