می گویند چیزی که راحت به دست می آید کم ارزش است، شاید برای آنهایی که راه های دور و دراز رسیدن تا مشهد را طی می کنند هم همین طور است که نمی خواهند سوار بر ماشین طی چند ساعت به دیدار امام برسند.
آنها می خواهند سفر دراز و طولانی را تجربه کنند، همچون مردمان گذشته که باید برای رسیدن به مشهد امام، روزها و هفته ها را راهپیمایی می کردند و چه حالی می داد وقتی پس از سفری طولانی، چشمشان به گلدسته های حرم آقا روشن می شد لحظه ای که رنج سفر به یکباره از آنها دور می شد، زیرا دیدن معشوق برطرف کننده همه سختیها و رنجهاست.
این روزها اگر مسافر جاده های خراسان باشی، کاروانی را می بینی که با پای پیاده وبه عشق مولایمان امام رضا(ع) می خواهند در روز میلاد آن حضرت به خواهر بزرگوارشان حضرت معصومه (س) این میلاد خجسته را تبریک گویند.

همزمان با ورود کاروان پیاده الشهداء بندر عباس به شهرمان  سیرجان، فرصت را غنیمت شمرده و گفت وگوی صمیمانه ای با مسئول این کاروان آقای بهرامی ترتیب دادیم که توجه شما را به این گفت وگو جلب می کنیم:

*به عنوان اولین سوال یک معرفی کوتاه از کاروان پیاده الشهداء بندرعباس بفرمایید

جمعی که مشاهده می کنید ۳۲ نفر از بچه های جوان وهمگی بچه های پایگاه بسیج الشهداء بندرعباس هستند پایگاهی که ۴۶ شهید تقدیم انقلاب کرده است و این جمع هم اکثراً از نخبگان شهر هستند و به یاری خدا امسال هشتمین سال هست که این حرکت زیبا انجام می شود و در این هشت سال هشت بار میهمان مردم سیرجان بوده ایم که جا دارد به خاطر همه این سالها که میزبان خوبی برای ما بودند از آنها قدر دانی و تشکر کنیم، برنامه ما به این صورت است که یک سال را برای پا بوسی آقا علی بن موسی الرضا(ع) به مشهد می رویم و یک سال هم به پابوس حضرت معصومه(س) به قم سفر می کنیم. الان شش روز است که در راه هستیم،  از روز ۲۶ مرداد مصادف با سالروز بازگشت آزادگان سر افراز به کشور، حرکت خود را شروع کردیم و انشا الله امسال قصد داریم به زیارت حضرت معصومه (س) و مسجد مقدس جمکران برویم.

*متوسط سن گروه چقدر است و  شغل آنها چیست؟

محدوده سنی گروه ما بین ۲۵ تا ۳۰ سال است و همگی بصورت خودجوش و داوطلبانه در این کاروان حضور دارند که هشت نفر از دوستان دانشجو،  شش نفر از طلاب بندر عباس و از بقیه دوستان نیز از  ارگان های مختلف مانند استانداری،شهرداری،آموزش و پرورش و مشاغل آزاد هستند.

*از چه سالی این حرکت زیبا شروع شد و چه اهدافی را دنبال می کند؟

این گروه از سال ۸۵ تشکیل شد و هر سال حرکت خود را برای حمایت از گروه و تفکری خاص و با شعاری بنا به فرمایشات مقام معظم رهبری و رخدادهای مختلف سیاسی جهان، آغاز می کنیم. سال ۸۵ برای حمایت از جنگ ۳۳ روزه و حمایت از حزب الله لبنان، سال ۸۶ برای حمایت از مردم مظلوم عراق، سال ۸۷ برای حمایت از مردم مظلوم فلسطین و سال ۸۸ هم قبل از انتخابات برای حمایت از انرژی هسته ای و خلیج همیشه فارس بود اما از سال ۸۸ به دلیل اتفاقات سیاسی که در کشور رخ داد با شعار «با ولایت زنده هستیم و حمایت از مقام معظم رهبری» که همگی از سربازان آن حضرت هستیم این حرکت از آن سال به بعد با این مضمون نامگذاری شد.

*چه شد به فکر راه اندازی این کاروان افتادید؟

عرض کنم که ما بچه بسیجی هستیم و برای اشاعه فرهنگ ولایت پذیری قدم در این راه گذاشتیم، ما از استانی هستیم که وهابیت تبلیغ و فعالیت گسترده ای را انجام می دهد خواستیم بگوییم که گوش های ما به لب های مبارک رهبرمان چسبیده و حاضر هستیم با پای پیاده به دستورات رهبری عزیز لبیک گفته و تا پای جان از این آرمان ها دفاع می کنیم. در این زمانه حتی برای مرگ هم راه حل ارائه می دهند مثلا اگر جوانی بخواهد خودکشی کند با مراجعه به برخی سایت های اینترنتی با دادن قد و وزن خود راههای خودکشی را برایش ایمیل می کنند اینجا وظیفه ما که سربازان ولایت هستیم سخت تر است و ما راه افتادیم، روستا به روستا، شهر به شهر و با بسته های فرهنگی و بروشورهایی که در اختیار داریم در مورد اشاعه فرهنگ ولایت پذیری و زنده نگه داشتن یاد و خاطره شهدایی که واقعا آرامش را با رفتن و ریختن خون خودشان بر ما ایجاد کردند این حرکت را در این برهه زمانی سخت با پاهای پیاده آغاز کرده و خود را به ساحت مقدس آقا نشان بدهیم.

*از سختی های سفر برایمان بگویید.

در طول مسیر بارها تاول پای بچه ها می ترکید ولی به عشق آقا این سختی ها را تحمل می کنیم این را برای کسانی می گویم که در مقابل رهبری و اهداف آن حضرت گستاخی می کنند میخواهم این را برایشان بگویم که اگر این تاول های پای بچه های می ترکد اشکالی ندارد ولی خدا نکند روزی تاول های قلب بچه ها بترکد که بعضی ها باید فکر قبر برای خودشان باشند.

*به نظر شما این حرکت زیبا چه نتایج روحی و معنوی در بین جوانان دارد؟

از لحاظ پیامدهای شخصی که برای افراد داشته است صبر و استقامت در مقابل سختی ها است یعنی در طول بیست روز یک کلاس درس است یادم نمی رود یکی از سرداران سپاه جلوی ما را گرفت و گفت اهل یزد هستم و بچه ام را هر سال همراه کاروان پیاده روی میفرستم حس کردم که هر وقت می رود معرفتی که کسب می کند از شش و هفت ترم درس خواندن در دانشگاه مفیدتر است.

*از خاطرات این چند سال برایمان بگویید.

خاطره ای در ذهن دارم که بارها برای همه عزیزان و حتی نماینده مقام معظم رهبری بازگو کرده ام « سال اول که این حرکت را به عشق آقا علی بن موسی الرضا با پای پیاده شروع کردیم هیچ تجربه ای نداشتیم. در طول مسیر پای یکی از دوستان چندیدن مرتبه تاول زده و چرک کرده بود زمانی که به شهر تربیت حیدریه رسیدیم، نزد یک دکتر رفتیم، معمولا اکثر دکترها یک غرور خاصی دارند (با خنده) ویزیت را پرداخت کردیم و دکتر پس از معاینه پای دوستمان گفت: « بروید قسمت تزریقات و پایش را باند پیچی کنید این را هم بگویم که برای مدتی با این پاه نمی تواند راه برود» اما برای خودش هم جای سوال بود چرا پای این عزیز اینگونه شده است به دکتر گفتم ما زائر آقا امام رضا هستیم تا این حرف را شنید منقلب شد و پرسید از کدام شهر آمدید؟ گفتم بندرعباس، دکتر گفت: من چند بار بندرعباس آمده ام و اسم چند تا از شهر های استان را گفت و تعجب کرد که چگونه این مسیر طولانی و پر پیچ و خم را با پای پیاده طی کرده ایم. آخر هم همه کارهای ما را خودش به تنهایی انجام داد و فقط از ما یک خواهش کرد و گفت: وقتی به میدان ۱۵ خرداد مشهد رسیدید و گنبد طلایی آقا را دیدید،  به آقا بگویید که شخصی هم اینجا برای شما خدمت کرد.

*از شهر ما سیرجان هم خاطره ای دارید؟

بله. سال ۸۵ بود ناهار را میهمان فرمانده ناحیه سیرجان بودیم بعد از حرکت از سیرجان یکی از دوستان ما سوال کرد شام را کجا هستیم در همان لحظه فرمانده ناحیه سیرجان با ما تماس گرفت و پرسید کجایید؟ گفتم جاده بردسیر، هنوز حرف دوست ما تمام نشده بود که از سیرجان شام را برای ما آوردند.

*در این چند سال  چه هدیه ای از آقا امام رضا (ع) گرفته اید؟

ما در مسیر هر روزش و هر چیزی که داریم متعلق به امام رضا(ع) است و این که اگر با ماشین شخصی به مسافرت برویم ممکن است با مشکلات زیادی روبرو شویم اما در این هشت سال کوچکترین مشکل برای ما بوجود نیامده است. یک بار وقتی به در ده رستگار (بعد از سیرجان) رسیدیم  یک نفر با پای پیاده به کنار جاده آمده بود تا ما را دید ، به ما گفت من خواب دیدم که گروهی قرار است بیایند، وقتی این حرف را زد ما شوکه شدیم، سال های اول ما برنامه ریزی نداشتیم که مقصدی را تعیین کنیم وقتی به منزل آن شخص رفتیم دیدیم ظرفی را از قبل برای ما گذاشته است که صبح اگر خواستیم وضو بگیریم آب سرد نباشد. ما کجای دنیا را می توانیم پیدا کنیم که مردمانش اینطور به مسائل اعتقادی پایبند باشند.

*به عنوان سوال آخر اگر حرفی با مخاطبین ما دارید بفرمایید.

در این برهه از زمان که اتفاقات و چالش های عجیبی در دنیا حاکم است ما می توانیم بگوییم که اگر یک حکومت دینی خیلی خوب هم برنامه ریزی شده باشد ولی ولایت محور نبوده و رهبری نداشته باشد باز هم بهم می ریزد مثلا در مصر که هیچ ولی و بزرگی ندارند مشاهده می کنید که انقلاب آنها به چه سمت و سویی رفته است. در پایان از شما و همه همکارانتان در پایگاه «سیرجان خبر» تشکر می کنم و به همه مخاطبین عزیز توصیه می کنم که گوش هایشان به لب های مبارک رهبری باشد و همه پشتیبان محکمی برای اهداف رهبری باشیم.

تو پای به راه درنه و هیچ مپرس      خود راه بگویدت که چون باید رفت

گفت وگو: مصطفی صادقی